Ten wpis był dotąd czytany 1191 razy!
Tam, pod Kolonką moje korzenie
Sięgam pamięcią w tamte lata
Widzę zagony śnieżnej gryki i koniczyny
Pachnie mi tamto życie, którego już nie ma
Słyszę dzwon z kościółka w niedzielne południe
Który swoją magią rozpoławiał ciężkie chmury
Pamiętam szkolne podwórko i nauczycieli moich
Pamiętam lekcje religii i księdza Popiela na ambonie
Wszystko przechodzi obok, zmienił się pobożności orszak
Mimo upływu lat ten skrawek ziemi pięknością stoi
Jesteś w pamięci ma wsi, wsi Bukowino
Tak pozostanie za dni moich i nic tego nie zmieni