Franciszek Haber

„Wigilia”

Ten wpis był dotąd czytany 7470 razy!

Dzisiaj w czasie
wieczornej zmiany obrusa
stół do mnie zagadał
mówił coś o kleksach
rodzinnych obiadach
głosach zapomnianych

o blacie porysowanym
stalówką minionej epoki
o pamiętanym kałamarzu

sami robiliśmy wtedy próby
z fioletowym inkaustem
barwiąc wodę wkładem
z chemicznego ołówka

taki kolor dziś nędzny
kojarzy się z urzędem
i pychą władzy

mówił że stał zawsze
w jasnym pokoju w dużym
poniemieckim mieszkaniu
a teraz mieszka w kuchni
jakby zdegradowany
w ciemnych rejestrach
gotowanych warzyw
i upływającego czasu

w dekadach
wychodzących
z politury blatu
niepokoją szepty
o powrocie do domu
i wspólnej
codziennej kolacji

długo jeszcze
w noc wigilijną
po łamaniu opłatkiem
słyszę pod białym obrusem
nostalgiczne gderanie
o naszej przyjaźni